نوروز تا نوروز !

اواخر اسفند 87 بود … درست در آستانه ی عید نوروز بود که خبر کشته شدن امیدرضا میرصیافی ، بلاگر وبلاگ روزنگار همه جا را پر کرد  … جرمش توهین به آقایان روح الله خمینی و سید علی خامنه ای بود و پایان کارش مرگ در زندان جمهوری اسلامی !!!

به خاطر دارم که جمعیت وبلاگ نویسان اعلام کرد به دلیل کشته شدن امیدرضا میرصیافی عید ندارد و جامعه ی ایرانی ، خصوصا جامعه ی وبلاگ نویسان ایرانی عیدی سیاه را در عزای امیدرضا میرصیافی نجربه کرد … اما چقدر سال پیش ، دور به نظرم می رسد ؛ انگار بیش از یکسال گذشته ؛ شاید به دلیل تغییرات بسیار زیاد اوضاع کشور و فعالیت های مردمیست که من آن زمان را خیلی دور تصور می کنم ؛ چراکه سال پیش هرگز چنین انتخاباتی و چنین سرنوشتی را پیش بینی نمی کردم ؛ اما امید داشتم ؛ آرزوی این روز ها را داشتم ؛ برای دیدن چنین روز هایی که مردم برای آزادی می جنگند ، بی تاب بودم ؛ و چقدر وبلاگ نویسی زیباست … به آرشیو نوشته هایم که برمیگردم و نوشته هایم را می خوانم ، حداقل احساس درون نوشته ها برای خودم بسیار ملموس است و این تفاوت این سال با سال های گذشته را حتی در خودم و نوشته هایم هم احساس می کنم . این تغییر را نمی دانم به چه کسی یا به چه چیز و اتفاقی مدیون هستیم ولی اعتراف می کنم که من عاشق این تغییراتم ؛ تغییراتی که باعث شده طعم شیرین مبارزه را بچشم و برای حقوقم بجنگم  گرچه هزینه ی این تغییر را با خون بسیاری پرداختیم  …

در سال 87 امیدرضا میرصیافی از میانمان رفت و در سوگ نشستیم و امسال ندا آقاسلطان ، سهراب اعرابی ، کیانوش آسا ، بهزاد مهاجر ، اشکان سهرابی ، محسن روح الامینی ، ترانه موسوی و بسیاری دیگر را از دست داده ایم … بیایید در آستانه ی سال جدید ، برای اینکه نشان دهیم به یادشان هستیم و در کنار خانواده های رنج کشیده و داغ دیده شان ایستاده ایم ، عیدی سبز داشته باشیم . در سفره های هفت سین و در مراسم عیدتان جایشان را خالی کنیم . بسیاری نیز در زندان ها هستند و از بودن در کنار خانواده هایشان محرومند ؛ آنها نیز حق بر گردن ما دارند … کمترین کار اینست که به یادشان باشیم . یکسال را سبز ماندیم و سپری کردیم و می توانیم عیدی سبز هم در کنار زندانیان و شهدای سبز داشته باشیم .

روح تمامی شهدای سبز شاد و یادشان گرامی و به امید آزادی تمامی زندانیان سیاسی دربند

پایدار باشید